เป็น
เรื่องน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
ต่อเหตุการณ์จลาจลในพม่าเมื่อ 24 มี.ค.56
ที่มีข้อพิพาทระหว่างเจ้าของร้านทองมุสลิมและลูกค้าชาวพุทธจนกระทั่งมี
เหตุการณ์ก่อการจลาจลจุดไฟเผาบ้านโรงเรียนและมัสยิดมีชาวพม่าเสียชีวิต
ประมาณ
40 คน ไร้ที่อยู่อาศัยอีก ประมาณ 1,000 คน
เนื่องเพราะว่าเป็นความขัดแย้งระหว่างชาวพุทธกับชาวมุสลิมในพม่ามายาวนานเช่นเดียวกับไทย
ก่อนหน้านี้ก็มีเหตุจลาจลมาครั้งหนึ่งแล้วระหว่างมุสลิมโรฮิงญาและชาวพุทธในรัฐยะไข่
จนหลบหนีภัยมาอยู่ในไทยจำนวนมากอย่างน่าเวทนาในชะตากรรมของชาวมุสลิมโรฮิงญา
แสดงให้เห็นว่ามุสลิมในพม่าใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก
ถูกรังเกียจเดียดฉันท์จากชาวพุทธในพม่าอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่
เป็นที่น่าแปลกใจว่า
ดูเหมือนมุสลิมในพม่าซึ่งถือเป็นประชากรส่วนน้อยค่อนข้างสงบเสงี่ยมเจียมตัว
พอสมควร
ไม่เรียกร้องสิ่งอื่นใดจากรัฐบาลพม่า
ยกเว้นว่าพวกเขาจะถูกกระทำอย่างแย่ที่สุดจากชาวพุทธในพม่าและรัฐบาลพม่า
แตกต่างจากมุสลิมบางกลุ่มใน
จชต.ของไทย ที่นอกจากพวกเขาจะเรียกร้องสิทธิต่างๆ
อย่างมากมายในการดำรงชีวิตแล้ว
ซึ่งมากกว่าชาวพุทธซึ่งเป็นพลเรือนส่วนใหญ่ของประเทศเสียอีก
แต่ยังก่อเหตุรายวันเพื่อหวังแบ่งแยกดินแดนปัตตานี
เสมือนประหนึ่งรัฐไทยรังแกจนเป็นข้ออ้างให้กระทำการต่อสู้กับรัฐไทยมาตลอด
หลายปี โดยไม่เคยสนใจเปรียบเทียบชีวิตความเป็นอยู่ของมุสลิมประเทศรอบบ้าน
ว่าพวกเขายังคงโชคร้ายไม่มีสิทธิเสรีภาพในการดำรงชีวิตเช่นเดียวกับมุสลิมใน
จชต.ของไทย
โดย
อับดุล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น