สยามไม่ยอมเสียดินแดนปัตตานี เหตุเพราะมีหลักฐานเป็นคนไทย

กว่า ที่สยามจะมีแผ่นดินที่เป็นปึกแผ่นดังเช่นทุกวันนี้ สยามต้องต่อสู้กับการล่าอาณานิคมของประเทศตะวันตกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ด้วยความพระปรีชาสามารถอันแยบยลของบรรพบุรุษที่ พระมหากษัติยาธิราชหลายพระองค์ ได้ปกป้องรักษาผืนแผ่นดินนี้ไว้ ทำให้สยามไม่ตกเป็นเมืองขึ้นของประเทศผู้ล่าอาณานิคม เฉกเช่นเดียวกับประเทศเพื่อนบ้านของเรา

อย่าง ไรก็ดี สยามจำเป็นต้องยอมตัดใจเสียดินแดนบางส่วน ให้กับเหล่านักล่าอาณานิคมเหล่านั้น เพื่อคงไว้ซึ่งความเป็นเอกราชของสยาม ดังเช่น

 พ.ศ.2410 การเสียดินแดนในเขมรหรือเขมรส่วนนอก

 พ.ศ.2431 การเสียแคว้นสิบสองเจ้าไทย

            พ.ศ.2436 การเสียดินแดนฝั่งซ้ายของแม่น้ำโขง นับว่าไทยสูญเสียดินแดนครั้งสำคัญและมากที่สุด โดยต้องยอมยกอาณาจักรลาวเกือบทั้งหมดให้กับฝรั่งเศส

            พ.ศ.2449 การเสียดินแดนมณฑลบูรพา ไทยยอมทำสัญญายกมณฑลบูรพา ซึ่งประกอบด้วยเมือง พระตะบอง เสียมราฐ ศรีโสภณ (เขมรส่วนใน) ให้แก่ฝรั่งเศส เพื่อแลกเปลี่ยนกับจังหวัดตราดและเกาะต่างๆ ที่อยู่ใต้แหลมสิงห์ ลงไปจนถึงเกาะกูดที่ฝรั่งเศสยึดไว้

                        พ.ศ. 2452 การเสียรัฐไทรบุรี กลันตัน ตรังกานู และปะลิสให้อังกฤษ. (ซึ่งปัจจุบันอยู่ในประเทศมาเลเซีย)

  แต่ บรรพบุรุษไทยยังคงรักษาดินแดน ปัตตานี นราธิวาส ตากใบ และยะลา จากอังกฤษไว้ได้ โดยสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ เสนาบดีมหาดไทย ทรงพิสูจน์ตามทางพงศาวดารว่า คนที่อยู่ใน 4 เมืองนี้เป็นไทย รากวัดของไทย เรียกกันว่า "พวกสามสาม" นั้นคือ "สยามอิสลาม"  พูดไทยได้แต่เมื่อไปอยู่ในแดนมลายู จึงเป็นอิสลามไป อังกฤษก็ยอมตามนี้  นั่นเป็นเหตุผลว่าเหตุใดสยามในปัจจุบัน จึงไม่ยินยอมให้ใครมาแบ่งแยกปัตตานีไปจากสยามอย่างแน่นอน !!
โดย อับดุล